Powrót

Rachunek za gaz – co się na niego składa?

5.2.2019
Rachunek za gaz  – co się na niego składa?

Wiedza na temat tego, co składa się na nasze rachunki, pozwala na świadome porównywanie cen u różnych dostawców. Może być pierwszym krokiem do oszczędzenia na opłatach za media. Sprawdź, co składa się na rozliczenie za gaz poza ceną samego paliwa i ile dodatkowych kosztów ponosisz miesięcznie. Czym są grupy taryfowe i jak nalicza się zużycie gazu?

Grupa taryfowa a rachunki za gaz

Gdy podpisujemy umowę z dostawcą gazu, od razu przypisuje on nas do konkretnej grupy taryfowej.
Początkowa kwalifikacja zależy głównie od szacowanego rocznego zużycia paliwa. Ustala się je na podstawie informacji o naszym gospodarstwie domowym, liczby odbiorników gazu i użytkowników. Po każdym roku trwania umowy dystrybutor sprawdza, jakie było nasze rzeczywiste wykorzystanie surowca. Sprawdza czy zgadza się z ustalonym wcześniej limitem. Nawet, jeśli nieznacznie przekroczymy ustalony próg, zostaniemy przeniesieni do wyższej grupy. Zmianę wyraźnie odczujemy w kieszeni. Od grupy taryfowej zależy bowiem wysokość zarówno ceny samego gazu, jak i dodatkowych kosztów. Im wyższa grupa, tym wyższe są opłaty końcowe (sama cena gazu może być nieco mniejsza, ale dodatkowe koszty wzrastają).W przypadku wysokometanowego gazu ziemnego grupy taryfowe wyglądają następująco:W-1 – najmniejsze zużycie gazu, które rocznie nie przekracza 3350 kWh/rok. Zwykle dotyczy gospodarstw domowych, które korzystają wyłącznie z jednego odbiornika gazu, np. tych, w których wykorzystuje się go tylko do gotowania. Grupa ma kilka wariantów:

  • W 1.1 – odczyt raz w roku, rachunki co dwa miesiące na podstawie prognoz i faktura rozliczeniowa raz w roku,
  • W 1.2 – odczyt dwa razy do roku, rachunki co dwa miesiące na podstawie prognoz i faktura rozliczeniowa co pół roku,
  • W 1.12T – klient sam spisuje liczniki i zgłasza stan gazomierza. Zgłoszenia dokonuje telefonicznie, osobiście, e-mailem lub tradycyjną pocztą. Faktury przychodzą co miesiąc, dostawca dokonuje odczytu kontrolnego raz w roku;

W-2 – zwykle dotyczy tych gospodarstw domowych, w których znajdują się dwa odbiorniki gazu (np. kuchenka gazowa i piecyk do podgrzewania wody). Zużycie gazu musi mieścić się między 3350 kWh a 13350 kWh na rok. Tak samo, jak w grupie pierwszej, występuje kilka wariatów – W-2.1, W 2.2, W 2.12T. Zasady prowadzenia odczytów i częstotliwości faktur są analogiczne do podgrup W-1;W-3 – do grupy przypisywane są gospodarstwa domowe o dużym zużyciu gazu (np. te, w których paliwo jest wykorzystywane także do ogrzewania pomieszczeń). Limit wynosi od 13350 kWh do 88900 kWh. Również występuje w trzech wersjach:

  • W 3.6 – sześć odczytów gazu na rok, rachunki co dwa miesiące,
  • W 3.9 – dziewięć odczytów gazu na rok, rachunki co miesiąc (w sezonie grzewczym) lub co dwa miesiące (poza sezonem),
  • W 3.12T – faktura co miesiąc na podstawie zgłaszanych przez klienta odczytów gazomierza;

W-4 – grupa taryfowa głównie dla firm i zakładów produkcyjnych, bardzo rzadko dotyczy gospodarstw domowych (chyba, że domy są bardzo duże i źle izolowane). Nie ma tu wariantów rozliczeń.

Grupa taryfowa, a rachunki za gaz

Sposób naliczania zużycia gazu – m3 czy kWh?

Do 2014 roku zużycie gazu liczone było w m3. Obecnie jednak wartości podawane są kWh. Oznacza to, że płatności za paliwo nie są ustalane na podstawie zużytej objętości, ale w oparciu o ilość dostarczonej energii. Jest to nie tylko bardziej miarodajne (gaz może mieć różną wartość opałową i ta sama objętość gazu różnej jakości może dostarczać mniej lub więcej energii), ale również łatwiejsze do porównania z kosztami innych nośników energii (np. prądu). Nowe naliczanie jest więc korzystniejsze dla odbiorców, ale niestety sprawia, że rachunki są jeszcze trudniejsze do rozszyfrowania. Aby obliczyć ilość pobranej energii kWh, trzeba znać współczynnik konwersji gazu.
Jest to iloraz średniej arytmetycznej wartości ciepła spalania z miesięcy okresu rozliczeniowego i wartości 3,6. Powinien on być podawany przez operatora systemu dystrybucyjnego. Gdy współczynnik konwersji jest ci znany, możesz obliczyć wartość zużytego gazu według następującego wzoru:Ilość pobranego gazu (w m3) x współczynnik konwersji = ilość pobranej energii w kWh

  • Ile kosztuje 1kWh gazu ziemnego w Polsce?

W 2018 roku ceny gazu ziemnego wahały się miedzy 11,144 gr a 12,091 gr brutto za 1 kWh, w zależności od operatora. Co ciekawe, u tych najpopularniejszych były najwyższe. Czasem koszty różniły się w obrębie tego samego dostawcy, np. w zależności od grupy taryfowej lub długości trwania umowy.

Rachunek za gaz – co się na niego składa?

Rachunek za gaz – jakie są dodatkowe opłaty?

Szukając dostawcy gazu, warto sprawdzić i porównać również wysokość dodatkowych opłat. Poza ceną samego gazu i jego zużyciem, na nasz rachunek składać się będzie także:

  • opłata taryfowa – stała miesięczna kwota za sklasyfikowanie do konkretnej taryfy (od W-1 do W-4). Im niższa taryfa, tym niższa suma zostanie dodana do rozliczenia;
  • abonament – opłata za dostarczenie gazu przez dystrybutora (koszt pracy pracowników gazowni);
  • opłata sieciowa stała – zryczałtowana opłata za utrzymanie sieci (jej unowocześnienie, remonty lub naprawy);
  • opłata sieciowa zmienna – płacimy ją za dostarczanie gazu o określonych parametrach (zawartych w zapisach umowy). Jakość gazu możemy kwestionować i domagać się odszkodowania, jeśli faktycznie jest niższa.

W przypadku gospodarstw domowych z małym zużyciem paliwa, koszty tego typu mogą wynosić nawet ponad 50% rachunku. Co gorsza, opłaty dodatkowe musimy wnosić, nawet jeśli nie zużyliśmy ani metra sześciennego gazu.

Najnowsze wiadomości