Dwójka dzieci w jednym pokoju? Wbrew pozorom to nie tylko przykra konieczność w małym mieszkaniu. Rodzeństwo, które dzieli wspólną przestrzeń, jest bardziej ze sobą zżyte, skłonne do kompromisów i dorasta w większym poczuciu bezpieczeństwa.
To wygodne rozwiązanie również dla rodziców – łatwiej im zaprowadzić w domu rutynę dnia, dzieci zasypiają o tej samej porze, książki przed snem można czytać równocześnie obojgu. Wspólny pokój jest również zdecydowanie tańszym wyjściem, chociażby ze względu na to, że część wyposażenia nie musi się dublować. Nawet rodzeństwo różnej płci odniesie korzyści z jednego pokoju – wspólne zabawki i solidarna odpowiedzialność za sprzątanie nauczy ich równouprawnienia.
Każdy człowiek czasem potrzebuje jednak własnej przestrzeni i odrobiny intymności. Jak więc urządzić wspólny pokój, żeby każde z dzieci czuło się w nim jak u siebie?
Zanim zaczniesz wybierać poszczególne modele mebli, zastanów się, jakie warunki musi spełnić pokój dla naszych dzieci. Zacznij od spisania lub rozrysowania na kartce, czego potrzebujesz. Dobrze zaprojektowana przestrzeń dla dzieci powinna składać się z czterech stref: spanie, praca, przechowywanie i zabawa. Ta ostatnia strefa zwykle nie stwarza problemów – wspólna zabawa odbywa się najczęściej na podłodze. Jak jednak podzielić pozostałe?
Spanie to strefa, która zwykle zajmuje najwięcej przestrzeni. W dodatku nie może być wspólna – każde z rodzeństwa powinno mieć oddzielne miejsce do nocnego wypoczynku. Popularnym rozwiązaniem jest łóżko piętrowe. Dzieciaki je uwielbiają – jest dla nich niczym plac zabaw we własnym pokoju. Daje nieograniczone pole do popisu dla wyobraźni. Wystarczy na przykład zainstalować mały namiocik na górnym poziomie albo włożyć brzeg koca pod górny materac, żeby bawić się w dom, szałas Indian albo teatrzyk z kurtyną.
To, co podoba się dzieciom, może jednak niepokoić rodziców. Wspinanie się po schodkach na górę, a zwłaszcza schodzenie po nich w nocy do łazienki grozi upadkiem. Łóżko piętrowe ma też kilka innych minusów. Zapewnia wprawdzie więcej przestrzeni na podłodze niż dwa oddzielne łóżka, ale wizualnie może nieco przytłaczać pokój, który będzie wydawał się mniejszy i ciemniejszy.
Jak jeszcze można zaoszczędzić przestrzeń przeznaczoną na spanie? Nowoczesne łóżka zintegrowane z regałem, składane z pionie, różnią się od dawnych półkotapczanów lżejszym wyglądem i współczesną stylistyką. Można również wybrać tzw. wyspy, czyli biurka połączone z regałami i półkami, nad którymi jest zainstalowane łóżko. Wchodzi się do niego po schodkach.
Bardzo dobrym rozwiązaniem są też łóżka z wysuwaną tylko na noc dolną szufladą na kółkach. W ciągu dnia zajmujące mało miejsca, świetnie sprawdzą się w pokoju dla dwóch chłopców albo dwóch dziewczynek i w przypadku rodzeństwa w zbliżonym wieku.
Jeśli między dziećmi jest duża różnica wieku, dobrze byłoby również, gdyby miały oddzielne miejsce do pracy – starsze do odrabiania lekcji, młodsze do rysowania, lepienia z plasteliny, wycinanek. Można też sprawić dzieciom duży, wspólny stół do pracy, jeśli mamy wystarczająco dużo miejsca i nie obawiamy się, że będą sobie nawzajem przeszkadzać.
Biurko, blat czy stoliczek dobrze jest zlokalizować pod oknem, żeby był dostęp do światła dziennego. Jeśli blat jest na tyle mały, że nawet lampka zabiera stosunkowo dużo przestrzeni, ciekawym pomysłem może być zainstalowanie oświetlenia ledowego pod półką na ścianie.
Jak wygospodarować wystarczająco dużo miejsca na przechowywanie rzeczy dzieci? Jeśli chodzi o ubrania, dla dwojga maluchów powinna wystarczyć jedna pełnowymiarowa szafa i jedna komoda. Mogą rozdzielić między siebie poszczególne półki i szuflady. Ważne, by swoje oddzielne miejsce miały przybory i zeszyty szkolne – najlepiej, gdyby były w oddzielnych biurkach lub zamykanych szafkach.
W ciasnych mieszkaniach warto starać się wykorzystać każdą wolną przestrzeń na przechowywanie. Pawlacze czy szuflady pod łóżkami są bardzo pakowne, ale obciążają wizualnie przestrzeń i utrudniają sprzątanie. Lepszym rozwiązaniem mogą być lekkie pudełka, wsuwane pod łóżko albo stawiane na szafie. Łatwo je przesuwać i wymieść spod nich kurz. Jeśli nasze dzieci mają dwie oddzielne szafy (które niekoniecznie nawet muszą stać obok siebie), świetnym rozwiązaniem może być połączenie ich długą półką pawlaczową, na której postawimy takie właśnie kolorowe pudełka.
W przypadku pokoju dla chłopca i dziewczynki albo rodzeństwa, które dzieli duża różnica wieku, wyodrębnienie prywatnej strefy jest bardzo ważne. Tak naprawdę jednak każdy potrzebuje odrobiny intymności, warto więc brać to pod uwagę w każdym przypadku. Nawet w bardzo małym pokoju da się choćby symbolicznie podzielić przestrzeń na dwoje dzieci.
Najlepszym i najbardziej naturalnym sposobem na to jest ustawienie łóżek przy przeciwległych ścianach. Automatycznie dzieli to pomieszczenie na dwie strefy. Ten podział można dodatkowo podkreślić kolorystycznym rozróżnieniem obu części.
Jeśli zależy ci na bardziej wyraźnym podziale, można ustawić na środku pokoju dwustronny regał – bez pleców, z otwartymi półkami i wysuwanymi w obie strony szufladami. Innym sposobem jest ustawienie dwóch szaf przylegających do siebie bokiem. Ich fronty powinny być skierowane w przeciwne strony, a plecy można wykorzystać np. do powieszenia tablicy korkowej czy dodatkowych wieszaczków na ubrania czy torebki.
Takie rozwiązania mają jednak zasadniczą wadę – bardzo zaciemniają przestrzeń. Jeśli pokój ma tylko jedno okno, tak wyraźny podział nie wchodzi w grę. Niestety, w naszych warunkach większość małych pokoi to właśnie pomieszczenia z jednym oknem. Nawet lekki, ażurowy parawan ustawiony na środku będzie pozbawiał pokój światła i przestrzeni.
Jakie są więc jeszcze inne rozwiązania? Można symbolicznie rozgraniczać przestrzeń tylko w niektórych miejscach. Na przykład łóżka, które nie mogą stanąć na przeciwległych ścianach i muszą ze sobą sąsiadować, mogą mieć dużo wyższe niż standardowe zagłówki i boki z jednej strony. Żeby łatwiej było skupić się podczas nauki, między biurkami może stanąć duża, stabilna donica z wysoką rośliną.
Jak pomalować pokój dla rodzeństwa różnej płci? Jeśli chcesz symbolicznie podzielić przestrzeń, rozwiązaniem mogą być różne kolory ścian i mebli w obu częściach pokoju. Można w ten sposób pogodzić zupełnie odmienne gusta chłopca i dziewczynki i pomalować pół pokoju na niebiesko, a pół na różowo. Warto jednak dobrze przemyśleć dobór barw.
Intensywne, żywe kolory ładnie wyglądają na zdjęciach projektów. W prawdziwym życiu jednak w tych pokojach ktoś mieszka – ktoś, kto nie dba o to, czy jego ukochane zabawki pasują kolorystycznie do ścian. W połączeniu z rozrzuconymi zabawkami, książkami, pościelą w pomieszczeniu może się stworzyć chaos kolorystyczny. Dzieci i tak są narażone na ogrom bodźców, a własny kąt powinien kojarzyć się ze spokojem i bezpieczeństwem, raczej wyciszać niż pobudzać.
Przy łączeniu kolorów pamiętaj też o kilku ważnych zasadach. Dobrze wyglądają połączone ze sobą jaśniejsze i ciemniejsze odcienie tego samego koloru lub różne barwy, ale w takim samym stopniu nasycenia. Jasne kolory wywołują wrażenie przestronności.
Przy wybieraniu kolorów dla dziewczynki i chłopca nie musisz trzymać się stereotypowego zestawu. Wiele optymistycznych, delikatnych barw, idealnych do dziecięcego pokoju nadaje się dla obu płci – na przykład błękit, mięta, brzoskwinia, wrzos, jasna zieleń czy piaskowy beż. Dobrym pomysłem będzie też tylko z pozoru niepraktyczna biel – w razie zabrudzenia najłatwiej taką ścianę podmalować.
Jeśli decydujesz się na dwa różne kolory, warto przemyśleć, czy podzielenie nimi pokoju dokładnie na pół będzie dobrze wyglądało. Można również zdecydować się na zastosowanie sztuczki wizualnej – pomalowanie wąskiego fragmentu ściany na ciemniejszy odcień. Daje to wrażenie wnęki i wydzielenia prywatnej przestrzeni dla jednego z dzieci. Można również wyznaczyć symboliczną granicę, malując np. mały fragment ściany czarną farbą tablicową. Dzieciom to rozwiązanie na pewno się spodoba.
O co można zadbać jeszcze przed wykończeniem pokoju dla dwójki dzieci, żeby ułatwić rodzeństwu zachowanie porządku i zminimalizować kłótnie o sprzątanie?
Zamiast otwartych półek wybieraj zamykane szafki. Przedmioty trzymane na widoku w naturalny sposób wnoszą do wnętrza element chaosu. Można pozwolić dzieciom, aby same odpowiadały za to, w jakim porządku trzymają rzeczy w zamykanych szafkach. Przekażemy na nie tym samym część odpowiedzialności za porządek w pokoju, a jednocześnie pokój będzie wyglądał schludnie. Jeszcze lepsze niż szafki są wysuwane szuflady – łatwiej przejrzeć ich zawartość, a po ich otwarciu nie ma ryzyka, że coś spadnie nam na głowę.
Każda rzecz w pokoju powinna mieć swoje miejsce. Rodzice często nie zdają sobie sprawy, że dzieci mogą nie rozumieć, co to znaczy „odłóż zabawki na miejsce” albo tym bardziej „posprzątaj swoje rzeczy”. W pokoju dla dwójki tym bardziej ważne jest dokładne przeznaczenie szafek, półek i szuflad. Dla ułatwienia można nawet je podpisać lub oznaczyć specjalnymi rysunkami.
Regularnie segreguj rzeczy i w porozumieniu z dziećmi pozbywaj się nieużywanych zabawek i ubrań. Niewielki pokój i mało miejsca do przechowywania to świetna mobilizacja do wprowadzenia bardziej minimalistycznego stylu życia. Na szczęście rodzeństwo wcale nie potrzebuje dużej ilości sprzętów, żeby świetnie się bawić.
